Sayfa(253-268): | |||
   Ey aziz arkadaşım! İkinci yolumuzda, o nuranî tarîkde bir haleti hissettik; o hâletle oluyor hayat, mâden-i lezzet. Âlâm, olur lezâiz. Onunla bunu bildik ki mütefâvit derecede, kuvvet-i îmân nisbetinde rûha bir hâlet verir. Cesed ruhla mültezdir, ruh vicdanla mütelezziz. Bir saâdet-i âcile, vicdanda münderiçtir; bir firdevs-i manevî, kalbinde mündemiçtir. Düşünmekse deşmektir; şuur ise, şiar-ı râz. Şimdi ne kadar kalb îkaz edilirse, vicdan tahrik edilse, ruha ihsas verilse; lezzet ziyade olur, hem de döner ateşi: Nur, şitâsı:Yaz. Vicdanda firdevslerin kapıları açılır, dünya olur bir cennet. İçinde ruhlarımız, eder pervâz u perdâz, olur şehbâz u şehnâz,yelpez namaz ü niyaz. Ey aziz yoldaşım! Şimdi Allah’a ısmarladık. Gel, beraber bir dua ederiz, sonra da buluşmak üzere ayrılırız...  Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
